Σάββατο 29 Οκτωβρίου 2011

ΔΕ ΛΕΣ ΚΟΥΒΕΝΤΑ


Περνούν οι νύχτες, τα δευτερόλεπτα βαριά στους λεπτοδείκτες.
Και εκείνη τη στιγμή τελειώνει ο καπνός και τότε είναι που μένεις μόνος, τελείως μόνος. Μετά από όλες τις άδειες νύχτες, συνειδητοποιείς πως εκείνη η συγκεκριμένη νύχτα, ένα χρόνο αργότερα, είναι η πιο μοναχική και κενή. Γιατί ποτέ δε κατάφερες να κατακτήσεις αυτό που προσπαθούσες για 365 μέρες. Και ξανά προς τη δόξα τραβάς, περιμένεις τις υπόλοιπες μέρες που σου απομένουν να περάσουν όσο πιο ανώδυνα γίνεται. Χωρίς να σου δείξουν πως υπάρχουν για να μην τις σκέφτεσαι, απλώς περνούν κι αυτές, όπως όλες οι περαστικές.

Επίσης, συνεχίζεις να γράφεις σε εκείνο το μπλοκ το πολύ παλιό, ξεθαμμένο κάτω από κάτι παλιά σου βιβλία, για τη ζωή σου και τις σκέψεις σου. ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΚΑΤΑΛΗΓΕΙΣ ΠΟΤΕ ΚΑΠΟΥ. Γράφεις για να μην κουράζεις τον κόσμο με τις αμφιβολίες σου. Κι εκείνον τον γαμημένο έρωτά σου. Τον απίστευτο έρωτα που δεν έχεις ιδέα από ποια μάνα είναι, απλώς υπάρχει δίπλα σου.
Ε, με τα πολλά, αυτά είναι όσα σου έχουν απομείνει. Τα τσιγάρα, το μπλοκ, κι ο στραβός έρωτας που κουβαλούσες και θα κουβαλάς για πολύ ακόμα, μέχρι να ξεκινήσουν οι μέρες να γεμίζουν πάλι.

Βγήκα τις προάλλες στο κέντρο της πόλης να ανασάνω ανθρωπίλα. Δεν είναι ο κόσμος και η καθημερινότητα που έχω βαρεθεί, είναι που δεν έρχεσαι να με κάνεις να το καταλάβω. Δε λες κουβέντα. ΚΑΙ ΑΝΑΡΤΩ Σ ΑΥΤΟ ΕΔΩ ΤΟ ΑΠΡΟΣΩΠΟ ΜΠΛΟΓΚ ΑΠΡΟΣΩΠΑ ΠΟΣΤΣ ΓΙΑ ΕΝΑ ΑΠΡΟΣΩΠΟ ΤΙΠΟΤΑ. Βλέπεις, όλα είναι απρόσωπα μέχρι να 'ρθεις. 

Δευτέρα 17 Οκτωβρίου 2011

Ναι μωρέ

σου 'πα μονάχα «μη χάνεσαι» και συ μου 'πες «ναι μωρέ» κι έφυγες.. 


ΓΙΑΤΙ ΧΑΘΗΚΕΣ? ΠΕΣ ΜΟΥ ΜΟΝΟ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΧΑΘΗΚΕΣ ΚΑΙ ΕΦΥΓΕΣ ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΜΟΥ ΠΕΙΣ ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΕΚΑΝΕΣ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ

Γιατί μετά απ όλες αυτές τις κουβέντες δεν έρχεσαι πάλι πίσω που εγώ ΞΕΡΕΙΣ πως περιμένω? Γιατί δεν  έρχεσαι πάλι να αλλάξεις τη ζωή μου? Να με κάνεις να μη βαριέμαι τον κόσμο γύρω μου, να με κάνεις να διαφέρω απ όλα τα μουντά πρόσωπα γύρω μου. Να ξαναγυρίσουμε όλα τα μέρη μαζί, και να ξυπνάω πριν από σένα "για να χεις γλυκό ξύπνημα". Να ξαναζώ στο τίποτα κι όμως να μ αρέσει. Να μ αρέσει αυτό το όλο ψέμα, και να γελάμε και να μιλάμε και να κοιταζόμαστε και στο τέλος να καταλήξουμε πάλι το ίδιο. Να μη μιλάμε και να μιλάμε ταυτόχρονα. Αλλά όχι με εκείνη τη βαριά σιωπή που την ήξερες καλά. Την άλλη. Τη γλυκιά. Τη δική μας. Κι εκείνο το χαμόγελο που μόνο στα ποιήματα βρίσκεις. Το ξανά περνάω άνετα μαζί σου. 

Απλώς.. ΝΑΙ ΜΩΡΕ.

Κυριακή 21 Αυγούστου 2011

ναι

Τις μέρες που αυτοκτονούσα, εσύ με γέμιζες
Και ως συνήθως να μην ξέρω τι να κάνω, και ήρθε εκείνο το βράδυ που είχε μόνο φως και τα μάτια μας δεν μιλούσαν αλλά φώναζαν.. Και μετά ήρθε το τέλος του κόσμου και γίναμε σκόνη. Και έτσι τελειώσαμε..
Εγώ ακόμα σ΄ερωτεύομαι παρ' όλα αυτά

Σάββατο 16 Ιουλίου 2011

χωρίς τίτλο

Για μένα μέχρι κι ο καπνός από τα πολλά τσιγάρα σου είναι τα πάντα.
Κάπου εκεί ανάμεσα θα είσαι κι εσύ, ανάμεσα στα πάντα.. Θα είσαι μια σπίθα, η ομορφότερη σπίθα και εγώ θα είμαι η πιο άσχημη. Μόνο και μόνο για να σου θυμίζω πως έχουμε μια διαφορά. Πως πλέουμε σε διαφορετικά πελάγη τα οποία έχουν ίδια νερά, ίδια ψάρια, ίδια ζωή.
Κι εσύ θα ξεκινήσεις πάλι να μιλάς, κι εγώ δε θα ακούω, γιατί θα είμαστε ήδη πολύ μακριά και όλο και κάποια προβλήματα θα υπάρχουν.
Θα βρεθούμε μωρέ, θα βρεθούμε.

Κυριακή 10 Ιουλίου 2011

όπως ξυπνούν οι εραστές

Σαν να με κέρασε για άλλη μια φορά αυτό το σούπερ ντούπερ ουάου ποτό αλλά εγώ δε το πολυ κατάλαβα.. Δε βαριέσαι, θα υπάρξουν και καλύτερα, λέει. Ενώ μας προσπέρασε ολόκληρος ο χειμώνας έτσι, χωρίς καν να χαιρετήσει!

Η τύπισσα λοιπόν, καλοντυμένη, φρεσκολουσμένη και γεμάτη χαρά (όπως πάντα άλλωστε, όταν υπάρχουν τέτοιες περιπτώσεις) και ο τύπος κλασικά όμορφος! Αλλά όταν λέμε για ομορφιά εννοούμε ΟΜΟΡΦΙΑ ρε παιδί μου! Απορώ αν θα μου λείψουν ή αν ήδη μου λείπουν εκείνες οι παλιές συζητήσεις τα βράδυα.. Ειλικρινά η τύπισσα έχει τόση υπομονή που ό, τι και να της κάνει ο τύπος αυτή αντέχει.. Σαν παντρεμένο ζευγάρι είναι που ήρθε να μου κάνει ΝΤΟΥ λες κι εγώ δε ξέρω από τέτοια! Τέλος πάντων, να μη τα πολυλογώ, ο τύπος μού την είχε στημένη και η τύπισσα ήταν από μια γωνία και κοίταζε, που λέει κι ο λαός. Κι όταν λέω "στημένη" εννοώ είχε στήσει παιχνίδι και έπαιζε!


Ε, με τα πολλά πέρασε κι αυτή η έκλπηξη που κυλούσε μέσα μου για κάμποσες ώρες και χόρευε μόνη της κάπου αλλού! Δε ξέρω τι άλλο να πω πάνω σ' αυτό. Υπάρχουν δηλαδή πάρα μα ΠΑΡΑ πολλά ακόμα αλλά δε λέει να αρχίσω να αραδειάζω εδώ όλη τη χρυσόσκονη από το στόρυ..
Δεν βγάζει και πολλά αυτό εδώ αλλά είχα καιρό να ασχοληθώ με το ερήπιο-μπλογκ και είπα να γράψω κάτι που να κινείται σε κλασικές καταστάσεις.

Στον Ν.

Τρίτη 7 Ιουνίου 2011

υπάρχουν λέξεις

Υπάρχουν λέξεις
που δεν υπάρχουν στα τραγούδια.
Υπάρχουν νύχτες
που δεν περνάνε με κρασί.
Είν' αποχρώσεις
που δεν υπάρχουν στα λουλούδια,
όπως της πλήξης
το βαθύ το βυσσινί.
Υπάρχουν χώρες
που δεν υπάρχουνε στο χάρτη.
Υπάρχει αίμα
που δεν κυλάει πουθενά.
Είναι και ώρες
που δεν αλλάζουνε το Μάρτη,
όπως αυτές,
που μόνο ο ύπνος τις γεννά.
Είναι ζευγάρια
που λένε ότι είναι ένας,

είναι ζευγάρια
όπου δεν φαίνεται κανείς.
Είναι ζωές
που πιάσαν πάτο και κολλήσαν,
μα υπάρχουν βάθη
που δεν τα γνώρισε κανείς.
Είναι και κάποιοι που δεν υπήρξαν.
Είναι και κάποιοι που δεν υπήρξανε ποτέ. 

ΕΝΔΕΛΕΧΕΙΑ

Τετάρτη 1 Ιουνίου 2011

καλό μήνα

μία πρώτη δήλωση για το φετινό καλοκαίρι:

Η Ανθούσα το καλοκαίρι απλώς ΔΕΝ ΠΑΛΕΥΕΤΑΙ! είτε είσαι κλειδαμπαρωμένος σε 4 τοίχους με κλειστά παράθυρα (λόγω κουνουπιών), είτε είσαι βόλτα στη φύση! ΔΕ ΓΙΝΕΤΑΙ!

πιθανοί λόγοι μετανάστευσης από Ανθούσα ΟΠΟΥΔΗΠΟΤΕ αλλόυ κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού:
  • όλων των ειδών τα έντομα έχουν την τάση να σου επιτίθονται άνευ λόγου και αιτίας! μα δηλαδή και να μην έχεις εσύ πρόβλημα (λόγω εξοικείωσης) έχουν αυτά!
  • η πιο ανυπόφορη ζέστη που έχω υποστεί όσο καιρό ζω στον κόσμο! Είναι,πραγματικά, πιο απαίσια και από τη ζέστη που δημιουργεί ιδρώτα πάνω σου όταν είσαι σε ένα νησί και περιμένεις να παραγγείλεις σε ταβέρνα, ενώ έχεις καεί από τον ήλιο και κολλάς από αντηλιακό!
  • ενώ έχεις φάει στη μάπα όλη αυτή τη κάψα, εκεί που θες ένα παγωτό ή κάτι δροσιστικό, θυμάσαι πως υπάρχουν μόνο 2 μίνι μάρκετ σ ολόκληρο χωριό και άμα είναι και μακριά απ το σπίτι σου (καλή ώρα) πρέπει να στείλεις ή έναν μικρότερο ή έναν μεγαλύτερο! (και δεν αναφέρω καν γτ δεν πας μόνος σου εδώ! είναι 4ο!)
  • λοιπόν, το καλοκαίρι γενικότερα είναι υπερβολικά βαρετό σε όλες τις περιοχές. βαριέσαι μέχρι και να κουνήσεις τα βλέφαρα σου. Θες μόνο να είσαι ξαπλωμένος, να έχεις ένα λάπτοπ, ένα ντιβιντι, μια τιβι, και ένα ψυγείο δίπλα σου για να καταλάβεις τι θα πει απόλυτη σαπίλα!
  • επίσης, το συνουσιαστικό κέντρο (ναι για την Ανθούσα μιλάω), απέχει αρκετά από σταθμό τρένου και γενικότερα από πολιτισμό (όταν δεν έχεις αμάξι), γι αυτό πρέπει από την άνοιξη κιόλας να αρχίσεις να σκέφτεσαι καινούργιους τρόπους μεταφοράς, τους οποίους πρέπει να έχεις εφεύρει και φτιάξει μόνος σου γιατί όλους τους άλλους τους εξάντλησα και δεν υπάρχει!
  • μακριά από θάλασσα.

    όπως καταλάβαμε όλοι η Ανθούσα είναι καλή μόνο τον χειμώνα! .. για κακή μας τύχη!

Δευτέρα 30 Μαΐου 2011

(wtf)

Μου κάνουν εντύπωση οι "συμπατριώτες" που για να ξυπνήσουν θέλουν ξυπνητήρι! Η λεγόμενη "αγανακτισμένη-ειρηνική επανάσταση" των Ελλήνων (και όχι μόνο) είχε επιτυχία! Πρώτη φορά στη ζωή μου βλέπω τόσο κόσμο μαζεμένο για έναν τέτοιο σκοπό. Άλλες φορές, αν υπήρχε πολύς κόσμος (και ιδίως βλάκες) στους σταθμούς αλλά και στους συρμούς, έβγαζα φλόγες! Η νοοτροπία όμως παραμένει ελληνική! Εν πάση περιπτώσει, χθες εκνευρίστηκα πιο λίγο από τις κανονικές φορές.. ΑΠΕΙΡΑ άτομα στα τρένα ΠΡΟΣ Σύνταγμα, να δηλώσουν αγανακτισμένοι.

P.S. ρε λες?

Τρίτη 24 Μαΐου 2011

ANY SENSE


Μπόλικος καφές και ελάχιστη ζάχαρη για να μπορεί να κρατήσει όρθιο το κορμί μου και πάνω απ' όλα σε δράση το μυαλό μου! Για να πω την αλήθεια ούτε εγώ κατάλαβα τι με έπιασε, απλώς έχω στο νου μου την ιδέα του ότι έχω αρχίσει να μην πολυσυμπαθώ τα όνειρα που πάω και σκαρφίζομαι εν ώρα ύπνου!
Πραγματικά, δε το πιστεύω!
Τα όνειρα είναι γαμάτα, πώς γίνεται να μην με αρέσουν; Τέλος πάντων, όπως έλεγα, ο καφές δίπλα μου και ένα μπλοκ μπας και μου έρθει έμπνευση (βέβαια, το μπλοκ μπορεί να φύγει κι από το πλάνο για να μην μπερδεύει τα πράγματα!). Ξύπνησα πνιγμένη από τη ζέστη της άνοιξης μέσα σε έναν πανικό, πωπω! Κάτι μου 'λεγε πως κάποιος θέλει να μου πει κάτι εμμέσως. μέσω του αχαλίνωτου ύπνου μου! Το ποιος όμως ήθελε λίγο ψάξιμο..
"Ο εραστής σε μορφή Nick Cave και ακόμη πιο όμορφος ισχυριζόταν πως έκανε προσπάθεις να αυτοκτονήσει λόγω κατάθλιψης. Η μικρή ερωμένη του, λέει, δεν του άφησε περιθώρια και εκείνο το βράδυ που φιλήθηκαν πέρασε την πιο μεγάλη και βασανιστική του νύχτα μακριά της. Ο παραλίγο-Nick Cave ήταν τόσο στεναχωρημένος και θυμωμένος που δεν ήθελε κάτι άλλο παρά να πεθάνει εκεί, δίπλα της, πράγμα που η μικρή δεν θα το επέτρεπε. Οι ζωές τους έχουν υπάρξει τόσο διαφορετικές, αλλά και τόσο όμοιες. Ο εραστής δε, απομακρυνόταν μέρα με τη μέρα από τις παλιότερες κιόλας μέρες, σαν κάτι να άλλαξε μέσα του από τη μια στιγμή στην άλλη χωρίς καν να αφήσει ένα σημειώμα που να λέει "Φεύγω.". "

paraksena pramata


Πέμπτη 12 Μαΐου 2011

.

Όσο αξίζει μια γρατζουνιά απ' την ανάσα σου δεν αξίζουν θεωρίες μιας ζωής..
Χρήστος Θηβαίος

Σάββατο 7 Μαΐου 2011

αποχαιρετισμός

Όλο ετοιμάζουμαι να φύγω. Όλο σας αποχαιρετώ, κι ακόμα στέκω σαν κάτι νάχω να προστέσω ακόμα στον κόσμο.
Σα νάχω να προσφέρω λίγη ακόμα ευτυχία σε σας απ' το μεδούλι μου.

Γιάννης Ρίτσος

Παρασκευή 29 Απριλίου 2011

δεν είμαι από 'δω

χθες το βράδυ στον ύπνο μου είδα ότι οι άνθρωποι είναι ικανοί να βλέπουν στα όνειρά τους την ευτυχία

Τρίτη 19 Απριλίου 2011

τότε και τώρα

Πάνε όσα ονειρεύτηκες, αν τα ονειρεύτηκες.
Τώρα τα έχασες όλα αφού....
Με τη ντροπή μια νύχτα πέρασες
κι ως το πρωί, κοίτα πως γέρασες.
Μες στη σιωπή κοίτα πως κόλλησες
κι αν κάτι πεις, θα πεις πως ξόφλησες.

Μιχάλης Μυτακίδης

Ελένη

πὼς τόσος πόνος τόση ζωὴ
πῆγαν στὴν ἄβυσσο
γιὰ ἕνα πουκάμισο ἀδειανὸ γιὰ μίαν Ἑλένη.

Γ.Σεφέρης

στα είπα όλα

βροχή, τσιγάρα και λίγη δήθεν κουλτούρα
τι σε έκανε να ταξιδέψεις μέχρι εδώ;
"μ' αρέσει να γράφω για 'σένα", μου είπε
το βαρύ πλεκτό ήταν ήδη μαδημένο από το μίσος της βροχής..
ανέβηκα τις σκάλες αργά αργά μες στο σκοτάδι, φοβισμένη μεν από τους ήχους της σιωπής, αποφασισμένη δε να φτάσω στο άπιαστο "ψηλά"
ένιωσα σαν κάτι να 'χε χαθεί αλλά όσο ανέβαινα το αναπλήρωνε η παγωμάρα του μέρους..
"γιατί είσαι θλιμμένη;" η απάντηση ήταν τόσο μακριά.. μα τόσο μακριά/ μακάρι να ήταν δίπλα μου να μπορούσα ταυτόχρονα να απαντήσω σε όλες τις υπόλοιπες ερωτήσεις που μου χρέωνε..
ας πάει κι αυτό στα χαμένα.. άλλωστε "ο χαμένος τα παίρνει όλα" (που εύχομαι ο καταραμένος αυτός ποιητής να μην λέει ψέματα σε αυτό του το τραγούδι)

καλημέρα και όνειρα γλυκά (στην Κ.)

Δευτέρα 18 Απριλίου 2011

ΜΙΑ ΕΥΧΗ

- Κάνε μια ευχή με μια λέξη
- Όχι πόνος
- Μα αυτές είναι δύο
- Στ' αρχίδια μου.


Αγγελάκας Γιάννης

ευχαριστώ λοιπόν..

Την πρώτη φορά ήταν σαν να ‘χε αρπάξει φωτιά
κάπου μέσα βαθιά, κάτι μες στην ψυχή μου
κοιτούσα τις φλόγες κι αυτόν τον αέρα μακριά
να αλλάζει αργά τις σκιές της ερήμου

Χορεύοντας μου ‘δειξες μέσα σε πέντε λεπτά
τι θα πει πουθενά και πώς χάνεται ο χρόνος
ότι αν το πιστέψεις στ’ αλήθεια η αγάπη μπορεί
ότι αν αφεθείς σ’ οδηγάει ο δρόμος

Από τότε περάσανε χρόνια, κυλήσαν νερά
όμως κάπου βαθιά η φωτιά καίει ακόμη
λυπάμαι που έφυγα εκείνη τη νύχτα κρυφά
βιαστικά και χωρίς να ζητήσω συγγνώμη

Το μόνο που θα ‘θελα κάποτε αν σε ξαναδώ
είναι να πω ευχαριστώ για το θαύμα που είδα
και να δώσω για μια τελευταία φορά το ρυθμό
στον τρελό σου χορό, στην λευκή καταιγίδα..

Παύλος Παυλίδης

Νίκος Παπάζογλου


με αφορμή τον θάνατό του, σκέφτηκα να ανεβάσω ένα απ' τα χαρακτηριστικότερα τραγούδια του Νίκου Παπάζογλου.. Φτωχότερο το ελληνικό τραγούδι λοιπόν..
Σ'αγαπάω μα δεν έχω μιλιά να στο πω..



Τρίτη 5 Απριλίου 2011

Ν

ούτε ένας ψίθυρος δεν βγήκε.. πού να 'ξερε πως θα πέθαινα γι' αυτη.. τα πράγματα δεν θα κυλούσαν τόσο απλά όσο μου τα φανέρωνε μέρα με τη μέρα.. σε παρακαλώ γύρνα πίσω...

Δευτέρα 28 Μαρτίου 2011

Τίποτα

Σαν να το ήξερα πως κάνει κύκλους, γι' αυτό να μη με συγκίνησε τόσο όσο περίμενα. Πάντα μάγευε. Με τις παραμυθένιες νεράιδες της που άλλοτε έμεναν, έτσι, γλυκές και νεραϊδένιες κι άλλοτε γίνονταν φαντάσματα σε στοιχειωμένη φύση. Απορώ, ακόμα, αν θα καταλήξω σε κάτι που να μου κινεί το ενδιαφέρον περισσότερο. Το νησί ή ο ναυαγός; Και εκείνες οι αιώνιες αγγελικές μελωδίες που έχουμε αφήσει χωρίς στίχους?


Δεν μπορώ να την αφήσω ήσυχη σε μια γωνία να σκεφτεί για την αποφασή της.

Στην αρχή δεν της είχα δώσει και τόση σημασία..κάποτε όμως έπρεπε να συμβεί κι αυτό..
Θα περιμένω, πάλι, στη στάση αυτό το βρομερό λεωφορείο και σαν έρθει θα μπω και θα περιμένω να συναντήσω εκείνη.. ή μπορεί να έρθει ο εκπρόσωπός της.. Για να πω την αλήθεια, πιο πολύ πιστεύω πως θα έρθει ο εκπρόσωπος, γιατί εκείνη λόγω business δεν μπορεί να είναι στους δρόμους όλη μέρα.. θα χαρώ πιο πολύ αν έρθει εκείνος.. Μόνο αυτός μπορεί να με κάνει ευτυχισμένη..
Ή πάλι θα μπορώ να το σκάσω με το τρένο.. Ίσως να τη βρω κάπου εκεί. Κάτι μου λέει πως της αρέσουν τα ταξίδια. Κι έτσι, θα συνειδητοποιήσω τι με τραβάει. Το νησί ή ο ναυαγός (ή ίσως και ο Γουίλσον) και θα γίνουν πλατινένιο δισκάκι οι αγγελικές μελωδίες που αφήσαμε στη μέση. Το εύχομαι. Αλήθεια το εύχομαι.

Επίσης εύχομαι να εύχομαι για όλη μου τη ζωή. Εύχομαι να μην σταματήσω ποτέ. Εύχομαι και για 'κείνη. Εύχομαι και για τους φόβους μου. Εύχομαι να βρω στο λεωφορείο μια βροχερή μέρα, τον φίλο της. Και, τέλος, εύχομαι ο φίλος της να με βιάσει χυδαία.

Τρίτη 8 Μαρτίου 2011

μη ρωτάς

μη ρωτάς αν μετρώ τις στιγμές που περάσαμε
             σαν βροχή η ζωή πριν κοιμηθώ ξαναδιψάσαμε..

Τετάρτη 2 Μαρτίου 2011

σκέψεις

με αφορμή τους archive και ένα παράξενο τραγούδι τους, καθόμουν και σκεφτόμουν (βράδυ Τετάρτης) πώς μπορούμε όλοι εμείς να βλέπουμε τους υπόλοιπους ανθρώπους μέσα απ' τον καθρέφτη των ματιών μας και πώς μπορεί να μας φαίνεται ο εαυτός μας.. η χαρακτηριστικότερη ιδεολογία των ανθρώπων σχετικά με την κρίση του συνόλου ήταν πάντα η σύγκριση με τον εαυτό μας.. δηλαδή έχουμε μάθει να βλέπουμε το καλό και το κακό ή το όμορφο και το άσχημο κλπ σύμφωνα με τα δικά μας καλά και τα άσχημα και με τα σκεπτικά των δικών μας αρχών..
αυτό, βέβαια, μπορεί, άμα θέλουμε, να οδηγήσει σε άλλη κουβέντα.. δηλαδή ότι κρίνουμε έναν άνθρωπο με βάση τα συναισθήματά μας γι αυτόν.. ίσως γι' αυτό να μην μπορέσουμε ποτέ να μιλήσουμε απολύτως αντικειμενικά για τον κόσμο..
δεν ξέρω, μπορεί και να 'μαι λάθος.. καληνύχτα όμως γιατί νυστάζω.. το κείμενο έχει και συνέχεια, μία απ' τις αυριανές μέρες..

αλκηστάκι+β


δεσποινίς βατόμουρο says:
*re den pate kala
*tolmas na faswtheite?
   Κλαπ κλαπ κλαπ!     says:
*em NAI:P
δεσποινίς βατόμουρο says:
*ton goystareis?
   Κλαπ κλαπ κλαπ!     says:
*ton agapaw:)


ξέρω πως δεν θα ασχοληθεί καν μαζί μου, πόσο μάλλον με το μπλογκ, αλλά αυτή η ποζεριά είναι αφιερωμένη στον Βαγγέλη!
ζουζουνέλια!

Κυριακή 27 Φεβρουαρίου 2011

Είναι που όλα ήρθαν αργά ..

Λυπάμαι που δεν έγινα μια θάλασσα για σένα
να με κοιτάς νοσταλγικά με τα μαλλιά βρεγμένα
λυπάμαι που δεν έγινα Σαχάρα να ουρλιάζεις
κάτω από τ' άστρα από χαρά να κλαις ν' ανατριχιάζεις...

καινούργια ζάλη..

ψάχνοντάς με πάλι σε κάποιο άλλο τραγούδι, που σίγουρα σε κάποιο θα με βρω.. δε μπορεί, βρέθηκα ξανά σε εκείνο, το ίδιο τραγούδι που, για να πω την αλήθεια, έχω σταματήσει να το ακούω γιατί πιστεύω βρίσκω πολύ έντονα εμένα κάτω απ'αυτό και με πιάνει αυτή η προσωρινή κατάθλιψη κάθε φορά.. εκείνο το αδιάφορο κι όμως διαφορετικό και πιο παράξενο τραγούδι απ' όλα με θλίβει και με κάνει να ξεγλιστράω πάντα απ όλα και να βρίσκομαι κάτω απ' την ίδια κατάσταση την οποία και έχω συνηθίσει..
κακώς όμως..
http://www.youtube.com/watch?v=ZXq0eKNKXvU&feature=related

Τρίτη 22 Φεβρουαρίου 2011

συζητήσεις με αγγέλους

-εσύ την κάνεις αυτή την μελωδία? 
-ποια μελωδία?
-μια αγγελική μελωδία 
-δεν ξέρω
-εσύ πρέπει να την κάνεις
-εξήγησέ μου
-σαν άγγελος που σαι?

θα προτιμούσα εσένα..



  • θα προτιμούσα να ξυπνούσα ένα 
    πρωί και να ήσουν μαζί μου
  • θα 
    προτιμούσα να με ήθελες 
  • θα 
    προτιμούσα η γκόμενά σου να 
    κοιμόταν κάθε βράδυ και με άλλον
  • θα προτιμούσα να αγαπούσες τα 
    βατόμουρα 
  • θα προτιμούσα να μου 
    'λεγες "πάρε με μαζί σου"
  • θα 
    προτιμούσα να ζούσαμε οι 2 μας 
    κάπου αλλού
  • θα προτιμούσα να σε 
    έβλεπα 
  • θα προτιμούσα να 
    εκτιμούσες τα τραγούδια που 
    έχουν γραφτεί για σένα 
  • θα 
    προτιμούσα να άκουγες κι εσύ την 
    σιωπή κάθε μέρα
  • θα προτιμούσα 
    να μην με απέφευγες 
  • θα 
    προτιμούσα να μου έλεγες να μην 
    σε ξεχάσω
  • θα προτιμούσα να 
    ήσουν online μόνο για μένα 
  • θα 
    προτιμούσα να με θυμόσουν 
  • θα 
    προτιμούσα να χώριζες 
  • θα 
    προτιμούσα να μιλούσαμε τα 
    βράδια 
  • θα προτιμούσα να παίρναμε 
    μαζί το magic bus 
  • θα προτιμούσα 
    να υπήρχα για σένα 
  • θα προτιμούσα 
    να έβλεπες τι γράφω εδώ
  • θα 
    προτιμούσα να ήμασταν έστω 
    όπως τον Οκτώβρη 
  • θα προτιμούσα 
    να σε είχα..

Τρίτη 15 Φεβρουαρίου 2011

me too.. I can ride my bike with no handlebars!

I can ride my bike with no handlebars,
No handlebars ,I can keep rhythm with no metronome,
No metronome ,Cuz I can lead a nation with a microphone,
With a microphone ,and i wish i could see ur face on the telephone,on the telephone,on the telephone..

Κυριακή 13 Φεβρουαρίου 2011

Βροχοποιός..

Αν αυτά τα σύννεφα ζυγίζουνε το βάρος που λυγίζει τις ανθρώπινες  καρδιές... Ας γκρεμίσουνε οι πιο άγριες ματιές αυτά τα σκιάχτρα κι  ας χυθούν στις μυστικές δεξαμενές, που γεμίζουνε με καύσιμα τα τρένα που θα πάρει κάποια μέρα μοναχός...
Πριν τελειώσει το τσιγάρο με κοιτάει προς τα πάνω και θυμάται...