στα είπα όλα

βροχή, τσιγάρα και λίγη δήθεν κουλτούρα
τι σε έκανε να ταξιδέψεις μέχρι εδώ;
"μ' αρέσει να γράφω για 'σένα", μου είπε
το βαρύ πλεκτό ήταν ήδη μαδημένο από το μίσος της βροχής..
ανέβηκα τις σκάλες αργά αργά μες στο σκοτάδι, φοβισμένη μεν από τους ήχους της σιωπής, αποφασισμένη δε να φτάσω στο άπιαστο "ψηλά"
ένιωσα σαν κάτι να 'χε χαθεί αλλά όσο ανέβαινα το αναπλήρωνε η παγωμάρα του μέρους..
"γιατί είσαι θλιμμένη;" η απάντηση ήταν τόσο μακριά.. μα τόσο μακριά/ μακάρι να ήταν δίπλα μου να μπορούσα ταυτόχρονα να απαντήσω σε όλες τις υπόλοιπες ερωτήσεις που μου χρέωνε..
ας πάει κι αυτό στα χαμένα.. άλλωστε "ο χαμένος τα παίρνει όλα" (που εύχομαι ο καταραμένος αυτός ποιητής να μην λέει ψέματα σε αυτό του το τραγούδι)

καλημέρα και όνειρα γλυκά (στην Κ.)