Σάββατο 29 Οκτωβρίου 2011

ΔΕ ΛΕΣ ΚΟΥΒΕΝΤΑ


Περνούν οι νύχτες, τα δευτερόλεπτα βαριά στους λεπτοδείκτες.
Και εκείνη τη στιγμή τελειώνει ο καπνός και τότε είναι που μένεις μόνος, τελείως μόνος. Μετά από όλες τις άδειες νύχτες, συνειδητοποιείς πως εκείνη η συγκεκριμένη νύχτα, ένα χρόνο αργότερα, είναι η πιο μοναχική και κενή. Γιατί ποτέ δε κατάφερες να κατακτήσεις αυτό που προσπαθούσες για 365 μέρες. Και ξανά προς τη δόξα τραβάς, περιμένεις τις υπόλοιπες μέρες που σου απομένουν να περάσουν όσο πιο ανώδυνα γίνεται. Χωρίς να σου δείξουν πως υπάρχουν για να μην τις σκέφτεσαι, απλώς περνούν κι αυτές, όπως όλες οι περαστικές.

Επίσης, συνεχίζεις να γράφεις σε εκείνο το μπλοκ το πολύ παλιό, ξεθαμμένο κάτω από κάτι παλιά σου βιβλία, για τη ζωή σου και τις σκέψεις σου. ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΚΑΤΑΛΗΓΕΙΣ ΠΟΤΕ ΚΑΠΟΥ. Γράφεις για να μην κουράζεις τον κόσμο με τις αμφιβολίες σου. Κι εκείνον τον γαμημένο έρωτά σου. Τον απίστευτο έρωτα που δεν έχεις ιδέα από ποια μάνα είναι, απλώς υπάρχει δίπλα σου.
Ε, με τα πολλά, αυτά είναι όσα σου έχουν απομείνει. Τα τσιγάρα, το μπλοκ, κι ο στραβός έρωτας που κουβαλούσες και θα κουβαλάς για πολύ ακόμα, μέχρι να ξεκινήσουν οι μέρες να γεμίζουν πάλι.

Βγήκα τις προάλλες στο κέντρο της πόλης να ανασάνω ανθρωπίλα. Δεν είναι ο κόσμος και η καθημερινότητα που έχω βαρεθεί, είναι που δεν έρχεσαι να με κάνεις να το καταλάβω. Δε λες κουβέντα. ΚΑΙ ΑΝΑΡΤΩ Σ ΑΥΤΟ ΕΔΩ ΤΟ ΑΠΡΟΣΩΠΟ ΜΠΛΟΓΚ ΑΠΡΟΣΩΠΑ ΠΟΣΤΣ ΓΙΑ ΕΝΑ ΑΠΡΟΣΩΠΟ ΤΙΠΟΤΑ. Βλέπεις, όλα είναι απρόσωπα μέχρι να 'ρθεις. 

2 σχόλια: